Položaj Sivca u odnosu na konfiguraciju zemljišta na kojem se nalazi, veoma je karakteristican za bačke prilike. Istočni deo sela prostire se na blagim padinama lesne zaravni Telečke, zapadni njegov deo na ravnom prostoru lesne terase.
Ili, izraženo u kordinatama, selo se prostire izmedu 45. i 46. stepena severne geografske širine i 19. i 20. stepena istočne geografske dužine.
Telečka, pak, kao neka vrsta visoravni, zauzima centralne predele severne Bačke. Ona svojim udolicama, usecima, odsecima, razbija prividnu monotoniju ravnice. Granica Telečke na istoku, juga i zapadu izražena je kosama, visokim od 10 do 30 metara. Na severu, preko jedne proširene zone peska i lesa, Telečka se spaja sa Subotičkom peščarom.
Ostali deo Bačke sačinjava tzv. lesna terasa, koja zaprema čitav južni deo oblasti do utoka Tise u Dunav; zatim uski pojas istočnog dela do Tise i zapadnog dela do Dunava. Izgleda da je nekada Dunav proticao ispod samog podnožja Telečke i stvorio na njenim obroncima negde blage, negde strme lesne odseke, koji i danas postoje na mnogim mestima.
Ranije, na ovom zapadnom delu, na padinama Telečke i na lesnoj terasi, nalazili su se pašnjaci, a sada se smestilo selo. Nekada selo se nalazilo približno četiri kilometra istočno od sadašnjeg njegovog položaja. Dakle, na samoj Telečki. Danas je na tome mestu oranica, koju stanovnici, ponekad, nazivaju ,,Stari Sivac” ili ,,Telekxáz”.
O istinitosti pomeranja sela sa Telečke na lesnu terasu, postoji, osim narodnih priča, i dosta uverljivih dokaza. Tako, na primer, još pre koju deceniju ljudi su prilikom kopanja bunara, temelja za salaške zgrade, a i na druge načine, na toj staroj lokaciji, na Telečki, nailazili na grnčarsko posude i poljoprivredna oruda. Nesporno je da su takvi predmeti pripadali nekadašnjim stanovnicima sela. Pored toga, postoje i publikacije o pomeranju sela u čiju se verodostojnost, s obzirom na autora, ne može sumnjati.
Primera radi navodim tvrdnju Nikole Vukičevića. Evo što on o tome doslovce kaže:
Stari Opatin sa svoga dunavskog ostrva gde su se još i 1837. godine videle ruševine od stare crkve, preseljen je od komorske vlasti na sadašnje mesto; pustara Pačin, Moravica razdate su bile od strane komorskih vlasti plemickim porodicama iz Hrvatske i gornje Ugarske kao nemeške kurije na kojima su plemici ovi svoje jobade naseljavali. Čonoplja i Krnaja ostale su kao komorska sela a Stari Sivac premešten je sa pustare Telexad na današnje mesto kuda su docnije (1780) godine i ostaci Srbalja iz Prigrevice Sent Ivana preselili se.
U istoj raspravi Vukičević tvrdi da su se navedena pomeranja i preseljavanja izvršila u vremenu od 1752. do 1760. godine.
O uzrocima odnosno razlozima pomeranja sela sa starog na novo mesto mogu se ciniti razne pretpostavke. Ipak, izgleda da je glavni razlog bio u tome što se na Telečki veoma teško dolazi do vode. Na tome potesu, gde je nekada bilo selo, nema nikakvih izvora i potoka. I ljudi su, da bi došli do vode, morali kopati bunare. A do izdanskih voda na Telečki se ne može doći osim do dubine ne manje od 18, a često 20, 30 pa i više metara.
Iskopati toliko duboke bunare predstavljalo je u ono vreme predstavljalo je velike, naporne i rizicne poslove. Pored toga, trebalo je u takve poslove uložiti i znatno novca. Samo kopanje mogli su obaviti članovi domaćinstva ili tome poslu vicni seljaci uz medusobnu ispomoć. Ali su se bunari takve dubine obavezno morali obložiti ciglom, jer bi se bez takve zaštite zemlja obrušila i bunare zasula. A u ono vreme- polovina XVIII veka , ciglane su bile u našim krajevima velika retkost. Kada se pri tome ima u vidu eda su se tada seljaci pretežno bavili stočarstvom, onda postaje jasno koliko su im velike kolicine vode bile neophodno potrebne.
Međutim, na području lesne terase, gde se danas nalazi veći deo sela, do vode se dolazi veoma lako. Nalazi se često samo koji metar, a nekad i manje ispod površine zemlje. Istovremeno, na ovom mestu uvek je bilo obilje površinske vode u barama i potocima.
Smatram da nije isključeno da su austrijske vlasti prisilno pomerile seljake sa starog na novo mesto. Ako uzmemo kao tačne godine toga premeštanja koje navodi Vukičević, onda je takva pretpostavka čak i verovatna. Bilo je to vreme kada su austrijske vlasti uveliko sprovodile svoje planove za osposobljavanje Bačke u značajno ekonomsko, političko i strateško uporište svoje espanzionističke politike.
I sa toga stanovišta, gde su saobračaj i veze bile od naročite važnosti, sadašnji položaj sela daleko je povoljniji od starog. Uostalom, to je najrečitije potvrdio razvitak samog sela i svega onoga što je sa tim u vezi.
Tekst je preuzet iz knjige Lazara PLAVŠICA „Sivac 1579-1979 Buktinja u ravnici“